Η μικρή μου φιλενάδα ...

Σημερα όλη μέρα νιώθω πως μου μιλάει. Σαν να παρακολουθεί ήδη και να καταλαβαίνει τα όσα γίνονται γύρω της και θέλει ήδη να συμμετέχει και εκείνη με τον τρόπο της. Σαν να καταλαβαίνει πότε κλαίω και πότε γελάω, πότε πονάω και πότε ζηλέυω, πότε νευριάζω και πότε ηρεμώ. Λες? απο τώρα? μα είναι δυνατόν? Και ομως έτσι φαίνεται. Η μικρή μου φιλενάδα έχει αρχίσει και με μαθαίνει ήδη πολύ καλά και με προσέχει με την αγάπη της μην πάθω τίποτα. Με βοήθησε σήμερα το πρωι όταν καθώς πήγαινα με το αυτοκίνητο στη δουλειά, κόλλησα στην κίνηση και αρχισα να νιώθω άβολα. Με βοήθησε το προηγούμενο σαββατοκύριακο όταν ήμουν εξαντλημένη απο μια δύσκολη εβδομάδα και απο αυπνία ανυπόφορη. Με βοήθησε πριν λίγο όταν θέλησα να φαω 3 σοκολάτες λακτα για να νιώσω χαρούμενη και να μου φύγει η στενοχώρια. Είναι η μικρή μου φιλενάδα, μου κρατάει την καλύτερη παρέα και με αγαπάει για αυτό που είμαι. Με κάνει ευτυχισμένη τις δύσκολες στιγμές και όταν όλα μοιάζουν μαύρα, με κάνει να σκέφτομαι το άσπρο ... Μόνο εγω σε αγγίζω και σε αγκαλιάζω μέχρι στιγμής. Α, και μερικές φορές και η Ε. και η Α. με εξίσου μεγάλη αγάπη σε χαιδευουν και σου μιλάνε γλυκά. Σε ρωτάνε τι κανεις και αν είναι όλα καλά εκει "μέσα". Με βοηθάει πολύ που ξέρω πως και εκείνες σε σκέφτονται και σε αγαπούν όσο και εγώ. Δεν νιώθω τόσο μόνη σε αυτό.
Ανυπομονώ να σε δω και να σε αγγίξω, ανυπομονώ να μου σκάσεις χαμογελάκι πονηρό ... σαν αυτό που μόνο η αντζυ ξέρει να χαρίζει ......
Σε περιμένω ανυπόμονα να μου χαρίσεις τον κόσμο όλο όπως έκανε πριν ενα χρόνο περίπου ο φύλακας ο άγγελος μου, ο αδερφούλης σου .... Σαγαπω και νιώθω πως εσείς οι δυο θα είσαστε για πάντα η ζωη μου όλη ....