Μου "πήρες" την πόλη μου ..

Βαρκελώνη: η αγαπημένη μου πόλη. Την επισκέφτηκα για πρώτη φορά εκεί γύρω στο 2000 και απο τότε πως τα έφερε η ζωή, σχεδόν κάθε χρόνο ήταν στους τοπ προορισμούς μου αλλά κάθε φορά κάτι γινόταν και δεν κατάφερνα να παω.
Το 2000 ξεκίνησα λοιπόν, μόνη, με μικρή βαλιτσούλα, ρούχα και λεφτά για 4-5 μέρες και κατέληξα να μείνω σχεδόν μήνα. Η πόλη αυτή αποτέλεσε για μένα σταθμό ζωής για πολλούς και διάφορους λόγους και για αυτό και αποτελεί για μένα τόπο σημαντικό και σημαδιακό.
Φτάνοντας εκεί είχα κλείσει 2 μεγάλα κεφάλαια της ζωής μου. είχα μόλις τελειώσει μια μακροχρόνια σχέση, είχα φτάσει εκεί αποφασισμένη να κάνω μια νεα αρχή. Να "μιλήσω" με τον εαυτό μου, να "τα βρούμε", να συνεργαστούμε και μετά να πάρουμε αποφάσεις για την συνέχεια. Είχα φτάσει στη Βαρκελώνη με όρεξη για περπάτημα, να γνωρίσω μια κουλτούρα πολύ ιδιαίτερη για μένα και να μάθω τους ανθρώπους της.
Πολλά απο τα παραπάνω τα κατάφερα και τα πέτυχα στην διάρκεια της επίσκεψής μου εκεί. Κάποια άλλα χρειάστηκε και πολύ δουλεια κατα την επιστροφή μου. Κάποια άλλα, τα άφησα εκκρεμότητα, με σκοπό να έχω ένα κίνητρο και αφορμή για να ξαναγυρίσω γρήγορα πίσω. (Σου εχω κακιώσει και για αυτό, θα καταλάβεις στη συνέχεια).
Το θυμάμαι σαν τώρα, έφτασα με τόσο ενθουσιασμό στο αεροδρόμιο που σχεδόν δεν έβλεπα μπροστά μου.
Ανυπομονούσα τόσο πολύ να βγω εξω στην πόλη, να την περπατήσω, να επισκεφτώ τα τόσα αξιοθέατα για τα οποία είχα διαβάσει κατα καιρούς.
Η πόλη μαγική. Στις επόμενες μέρες περπάτησα κάθε γειτονια της - στην αρχή κρατούσα ένα τουριστικό χάρτη για να μην χαθώ, πολυ γρήγορα όμως τον άφησα στο σπίτι και απλά προσανατολιζόμουν ή απλά αφηνόμουν να χαθώ στα σοκάκια της παλιάς πόλης ή στις φτωχογειτονιές με τις εργατικές κατοικίες ή στην γειτονιά με τους φοιτητές και όλους εκείνους του "Τσε" που κυκλοφορούσαν τριγύρω μου. Μετά την 3 ημέρα, σχεδόν σαν να ήξερα όλη την πόλη. Σαν να έμενα απο πάντα εδω.
Ενα πρωινό επισκέφτηκα κάτι φίλους στο πανεπιστήμιο. Τέλεια ευκαιρία να γνωρίσω φοιτητές απο καθε γωνιά της γης, να κάθονται παρέες παρεες στο γρασίδι, κάτω απο τεράστια δέντρα στην δροσιά και να διαβάζουν ή να συμμετέχουν σε ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Τότε βλέπεις δεν υπήρχαν τόσο διαδεδομενα τα λαπτοπς, ipads κτλ κτλ κτλ Ηταν πιο απλά και πιο γοητευτικά τα πράγματα και οι άνθρωποι. Πιο άνετοι και φιλικοί και οχι κρυμμένοι πίσω απο οθόνες ...
Επισκέφτηκα πλατείες, άπειρα πανένορφα πάρκα τεράστιας έκτασης με απίστευτη βλάστηση και πανέμορφα συντριβάνια. Πόσο ζήλεψα αυτά τα πάρκα, ειλικρινά. Είχα την ευκαιρία να μένω σε ένα σπίτι που σχεδόν 3 λεπτά περπατώντας έφτανες σε ένα τεράστιο, καταπράσινο με ψηλά δέντρα πάρκο στο οποίο δέσποζε ένα τεράστιο συντριβάνι σαν ολοκληρο οικοδόμημα απο μάρμαρο με πανέμορφα αγάλματα και νερό να σχηματίζει μια τεράστια λίμνη. Στο πάρκο αυτό υπήρχαν διάσπαρτα μικρά και ιδιαίτερα μουσεία τα οποία φυσικά και τίμησα με την παρουσία μου ουκ ολίγες φορές.
Περιπλανήθηκα σε κάθε γωνιά αυτής της πανέμορφης πόλης. Βόρεια , νότια, απο την πάνω μεριά της μέχρι κάτω στην παραλία.
Port Olimpic Marina .... τι να πω .... μια πανέμορφη προβλήτα, ξύλινη και πεντακάθαρη, παγκάκια και μικρά μαγαζάκια διάσπαρτα... κόσμος να κάνει περίπατο με ηρεμια ... εκεί περνούσα πολλές απο τις ώρες μου κρατώντας ένα ταξιδιωτικό οδηγό και σημειώνοντας τις επόμενες εξορμήσεις μου. Σημείωνα επίσης πως ήθελα να είναι η ζωή μου απο εδώ και πέρα.
Δεν χόρταινα να μπαινοβγαίνω σε μικρά μαγαζάκια, πολύ γραφικά με μικροαντικείμενα σαν απο παραμύθι. Εντελώς συνειδητα, δεν δοκίμασα την καταναλωτική μου περιεργεια μπαίνοντας σε κάποιο πολυκατάστημα. Μόνο στο άγνωστο σε εμας τότε FNAC μπήκα και αυτό για να δω τι το ξεχωριστό έχει και γίνεται τόσο χαμός στα ταμεία.
La Rambla - ενας τεράστιος δρόμος (αν να λέμε η Ερμού) με τεράστιο πλατύ πεζοδρόμιο στην μέση του δρόμου και δεξια και αριστερα πολλά μαγαζιά. Στο πεζοδρόμιο αυτο μπορούσες να βρεις κατα τοποθεσίες όπως προχωρούσες, ΄διάφορα μαγαζάκια και πλανόδιους τα πάντα καθαρα και με τάξη τοποθετημένα. Μαγαζάκια που πουλούσαν απο λουλούδια μέχρι .. κότες :) και μετά, εκεί που τελείωναν τα μαγαζάκια και οι πλανόδιοι, ξεκινούσαν αμέτρητοι ηθοποιοί - απο αυτούς που ντύνονται και βάφονται σαν ιδιαίτεροι χαρακτήρες και που δεν μιλάνε όσο και αν τους προκαλέσεις - άγγελος, διάβολος, σουπερ μαν, ένας που ήταν γεμάτος χρυσή μπογιά .. ένας ΄΄αλλος περιεργος που υποτίθεται έπαιζε ενα αόρατο πιάνο. Με όλους αυτούς απαραίτητες φωτογραφίες !!
La Sagrada Familia - απίστευτο δημιούργημα. Έφτασα εκεί με το λεωφορείο της γραμμής ένα βράδυ πριν απο έξοδο με ντόπια παρέα και άπλά έμεινα με ανοιχτό το στόμα να το κοιτάω .... Τόπος συνάντησης τα σκαλιά και σίγουρα άπειρα ραντεβουδάκια με ερωτευμένους να σαλιαρίζουν όλο πάθος (ισπανικό, αργεντίνικο, βραζιλιάνικο πάθος απο ότι πρόλαβα να διακρίνω :) ) .
Μια γειτονιά, νομίζω βόρεια, γεμάτη μισογκρεμισμένα και μισοάδεια νεοκλασσικά σπίτια και μέσα σε αυτά .. καταληψίες !! Απο το πουθένα, ποτέ δεν έμαθα γιατί έκαναν κατάληψη και τι διεκδικούσαν πάντως απο οτι μου είπαν ήταν εκεί για πολύ καιρό και απλά .. ήταν εκεί ...
Μια απο τις βόλτες μου με έφερε και σε ενα στάδιο που γίνονταν ταυρομαχίες. Ομολογώ πως δεν το προτείνω και ούτε επιθυμώ να το ξαναεπισκεφτώ ... πολύ βάναυσο για τον ταύρο και για μένα να βλέπω τους ισπανούς να εκτασιάζονται με τον πόνο του ζωου.
Οι άνθρωποι τόσο φιλικοί, όλοι μια παρέα. Δεν με ένοιαξε στιγμή που δεν μιλούσα την γλώσσα, γινόμουν ένα με την παρέα σε χρόνο μηδέν και ας ήταν ο καθένας απο άλλη μεριά της γης (Ισπανία, Βραζιλία, Αργεντινή .. )
Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη που ήθελα να μείνω εκεί για πάντα....
Η πόλη που άφησα πίσω μου, μπήκα στο αεροπλάνο επιστροφής και ήδη σχεδίαζα την επόμενη επισκεψη μου εκεί.
Η πόλη που γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους, ξεχωριστούς, μακριά απο τους ήδη γνωστούς και φίλους μου και που για πολύ καιρό μετά ήταν οι αγαπημένοι μου long distance friends που τους τηλεφωνούσα για να κάνω εξάσκηση τα μέτρια ισπανικά μου και εκείνοι τα άθλια ελληνικά τους.
Η πόλη που οι άντρες σε φλερτάρουν γιατί αγαπούν τον έρωτα και το φλερτ και δεν το κάνουν άκομψα και απλά για να το κάνουν. Και αν ακόμη απέρριπτες το φλερτ τους, σου χάριζαν το πιο όμορφο και γοητευτικό χαμόγελο που έχεις εισπράξει ποτέ σου και σου έφτιαχνε αμέσως η ημέρα. Μετά απο το χαμόγελο αυτό, δεχόσουν να σε κεράσουν ενα mojito και μετά το δεύτερο ποτό είσασταν σαν φίλοι απο τα παλιά.
Η πόλη που την ερωτεύτηκα γιατι δεν πρόλαβα να ερωτευτώ ούτε έναν ισπανό όσο ήμουν εκει.
Η πόλη με τις πολλές και διαφορετικές εθνικότητες, που όλες ομως είναι μαγικές και θέλεις να τις γνωρίσεις.
Η πόλη που όλα ήταν πιο απλά : οι σχέσεις, η παρέα, οι διαδρομές, οι άνθρωποι, τα ραντεβού. Όλοι ήταν χαλαροί και απλοί .... κι αυτό σε κέρδιζε στη στιγμή.
Την πόλη αυτή είχα πει στον ευατό μου πως θα την ξανα έβλεπα σύντομα .. που όμως πέρασαν 11 χρονια γεμάτα απο πολλά επώδυνα και ευχάριστα και όμως δεν κατάφερα ακόμη να ξαναεπισκεφτώ. Και όταν γνώρισα εσένα, είπα οκ, σίγουρα θα παω μαζί σου μιας και δεν είχες παει ποτέ εσύ.....

Μου πήρες την πόλη μου .. πριν λίγο καιρό και ενω κανονίζαμε να παμε παρεα, μου είπες πως σε λίγες μέρες πετάς για Βαρκελώνη.

Μου πήρες την πόλη μου γιατι τώρα πια, αφού θα έχεις παει έσυ εκεί μόνος σου, εγω δεν θέλω πια να πάμε μαζι. Είναι περίεργο το συναίσθημα. Δύσκολα μπορώ να το εξηγήσω. Σαν να μου έχεις πάρει το μυστικό που είχα αποφασίσει να το μοιραστώ μαζί σου, αλλά εσύ το πήρες και πήγες και το ανακάλυψες μόνος σου. Σου κακιώνω γιατί τώρα πια δεν θέλω να ξαναπάω στην Βαρκελώνη. Και είναι κρίμα γιατί είχα αφήσει εκκρεμότητες εκεί. Είχα αφήσει μέρη να πάω και πράγματα να κάνω που ποτέ δεν θα δω και δεν θα κάνω. Σου κακιώνω γιατί τώρα πια δεν βλέπω την Βαρκελώνη μου με το ίδιο μάτι όπως μέχρι εχτές. Τώρα θα δεις εσύ με τα δικά σου μάτια την Βαρκελώνη μου και οχι με τα δικά μου μάτια. Δεν θα καταφέρεις ποτέ να ερωτευτείς την Βαρκελώνη μου όπως την ερωτεύτηκα εγώ. Μου χάλασες την ομορφιά που είχα ανακαλύψει γιατί βιάστηκες να την δεις μόνος σου και οχι να σου την γνωρίσω εγω. Μου "πήρες" την Βαρκελώνη μου και γιαυτό δεν θέλω να ξέρω τίποτα για το πως την είδαν τα δικά σου μάτια. Μακάρι να περάσουν γρήγορα οι μέρες...
Θα φροντίσω στο μεταξύ να βρω τις φωτογραφίες που είχα βγάλει τότε και απλά να ξαναθυμηθώ ....